“محرم” طلیعه رجوعی دوباره بر مکتب عاشورا است
طنین وقایع – ذیالحجه به پایان رسید تا «محرم» مُهر تاییدی بر آغاز سال قمری بزند و نام «حسین»(ع) چراغراه یکسال بندگی باشد. محرم با همه کاروان حسین(ع) از راه رسید تا شور حسینی را با شعور زینبی و مکتب عاشوراییاش در هم آمیزد و به همگان اثبات کند شرط عاشورایی شدن، کربلایی بودن دلهایی […]
طنین وقایع – ذیالحجه به پایان رسید تا «محرم» مُهر تاییدی بر آغاز سال قمری بزند و نام «حسین»(ع) چراغراه یکسال بندگی باشد.
محرم با همه کاروان حسین(ع) از راه رسید تا شور حسینی را با شعور زینبی و مکتب عاشوراییاش در هم آمیزد و به همگان اثبات کند شرط عاشورایی شدن، کربلایی بودن دلهایی است که در همین لحظات آغاز سال، از غافله جا نمیمانند.
و این آغازی است برای ماه اشکهای بیاختیار در غربت حسین(ع) و اسرای کربلایش؛ و ماه ماتم برای ظلمی بیامان در صحرای نینوا…
از همین روست که امام رضا(ع) فرمود: «هر گاه ماه محرم فرا میرسید، پدرم (موسی بن جعفر (ع)) دیگر خندان دیده نمیشد و غم و افسردگی بر او غلبه مییافت تا آن که ده روز از محرم میگذشت، روز دهم محرم که میشد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود.»
و حال با محرم، سالینو آغاز میشود تا دلهای حسینی را متوجه تکرار دمادم مکتب سرخ شهادت عاشورا کند؛ مکتبی که نشان از پویایی و جاودانگی شهادت و ادامه راه اباعبدالله الحسین(ع) دارد.
و چه زیباست که ارمغان این ماه ماتم فریاد دمادم «هَیهات مِنّ الذلّه» برای تمام آزادگان جهان به عنوان یک رمز پیروزی حق علیه باطل است. و این تحویل سالی است برای سپردن دلِ انسان های آزاده به دقایق عارفانه عاشورا و فصل پر تکرار واقعه کربلا.
و ماه محرم آغازی است بر نهضتی بیپایان و طلیعهای است بر آتش ماتمی که هر سال تازهتر خواهد شد تا ققنوس فداکاری و ایثار حسینی از آن به پرواز درآید و بر بام دلهای کربلایی بنشیند.
پس باید حقیقت محرم و این آغاز بیپایان را درک کنیم؛ چرا که محرم مقصدی برای مبداء و رجوعی دوباره برای صیقل دادن دلهای اسیر تاریکی با بلندای نام ثارالله است…
آغاز سال نو قمری و ماه محرم، همزمان با تاسوعا و عاشورای حسینی(ع)، سرشار از نگاه کریمانه حضرت سیدالشهدا(ع) باد.
✍ زهرا مرادوند
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰